Glistnica

Glistnica jest chorobą rozpowszechnioną na całym świecie, szczególnie w krajach strefy tropikalnej i subtropikalnej. Czynnikiem wywołującym glistnicę u człowieka jest Ascaris lumbricoides, glista ludzka, pasożyt o obłym kształcie z gromady nicieni. Dorosłe osobniki pasożytują w jelicie cienkim, mają długość 15-40 cm i średnicę 5 mm, produkują do 200000 jaj dziennie. Do zakażenia u człowieka może dojść przez (...) dalej »

Glistnica jest chorobą rozpowszechnioną na całym świecie, szczególnie w krajach strefy tropikalnej i subtropikalnej. Czynnikiem wywołującym glistnicę u człowieka jest Ascaris lumbricoides, glista ludzka, pasożyt o obłym kształcie z gromady nicieni. Dorosłe osobniki pasożytują w jelicie cienkim, mają długość 15-40 cm i średnicę 5 mm, produkują do 200000 jaj dziennie.
Do zakażenia u człowieka może dojść przez zanieczyszczoną wodę lub niedomyte produkty żywnościowe. Dojrzałe jaja glist przedostają się do dwunastnicy i tam wykluwają się z nich larwy, które z kolei przedostają się do krwiobiegu. Przez krew przenoszone są do wątroby, płuc i serca. Larwy rozwijają się w alweolach płuc, powodując kaszel. Po trzech tygodniach odkrztuszania ze strumieniem śluzu przez drogi oddechowe przedostają się do gardła, po czym są ponownie połykane i przenoszone do jelita cienkiego, gdzie osiągają dojrzałość płciową.
Infekcja A. lumbricoides często odbywa się bezobjawowo. Jednak w przypadku ciężkich infekcji może pojawić się krwawa plwocina, kaszel, gorączka, dyskomfort w jamie brzusznej, wrzody jelitowe lub też pasożyty mogą wydostać się na zewnątrz. Glistnica jest również najczęstszą przyczyną zespołu Leofflera na całym świecie. Objawem towarzyszącym są nacieki w płucach i eozynofilia.
Najważniejszymi metodami diagnostyki glistnicy są:
badanie pod mikroskopem: wykrycie jaj w kale; badanie serelogiczne: wykrycie przeciwciał przy pomocy testu ELISA.
Obecnie najpopularniejszą metodą diagnostyki laboratoryjnej glistnicy jest wykrycie jaj i pasożytów w kale. Taka metoda jest efektywna w przypadku pasożytowania w jelitach dorosłych osobników. W fazie migracji larw efektywność diagnostyki glistnicy może być o wiele lepsza przy zastosowaniu do wykrycia przeciwciał do antygenów glisty testów ELISA. Wyniki takiej analizy serologicznej w połączeniu z danymi anamnezy i uwzględnieniem objawów klinicznych pacjenta pozwalają zdiagnozować zakażenie glistami w początkowym stadium i rozpocząć terapię przed pojawieniem się komplikacji.

ukryć »