Cytomegalowirus należy do rodziny herpewirusów (herpeswirus 5) i jak każdy tego typu wirus pozostaje w organizmie przez całe życie. Pierwsza infekcja może przebiegać z niewielkimi objawami klinicznymi, po czym CMV przechodzi w stan utajenia. W przypadku upośledzenia systemu odpornościowego organizmu pod wpływem chorób wirus może się reaktywować, czemu towarzyszą określone objawy. CMV jest często spotykany w populacjach ludzkich; prawie połowa dorosłych w krajach rozwiniętych jest nosicielem tego wirusa.
Dla większości osób CMV jest nieszkodliwy. Tym niemniej infekcja cytomegalowirusem stanowi zagrożenie dla życia w dwóch przypadkach: u osób dorosłych z osłabioną odpornością oraz w przypadku wrodzonych infekcji płodu. U pacjentów ze słabą odpornością CMV jest najczęstszą przyczyną chorób i śmierci. Zazwyczaj choroba przybiera formę zapalenia płuc, zapalenia siatkówki lub dolegliwości żołądkowo-jelitowych.
Wrodzona infekcja CMV w większości przypadków (86%) przebiega bezobjawowo. W momencie gdy zaczynają pojawiać się oznaki choroby występuje żółtaczka, zapalenie płuc, wysypka, powiększenie wątroby oraz śledziony, niska waga urodzeniowa, konwulsje, małogłowie. Śmiertelność wśród dzieci z wrodzoną infekcją CMV stanowi prawie 20%. Prawie u połowy dzieci z objawami występującymi przy narodzinach pojawiają się z czasem problemy w rozwoju fizycznym i umysłowym, takie jak utrata słuchu, pogorszenie się wzroku lub ślepota, trudności w nauce, epilepsja. Około 1% dzieci w krajach rozwiniętych rodzi się z wrodzonym zespołem infekcji CMV, a prawie u 0,2% spośród tych dzieci z czasem zaczynają pojawiać się konsekwencje zarażenia tą infekcją.
Pierwotna infekcja CMV u kobiet w ciąży jest największym zagrożeniem dla płodu. Prawdopodobieństwo poważnego uszkodzenia płodu przy infekcji zwrotnej lub reaktywowanej jest o wiele mniejsze. Największe ryzyko uszkodzenia płodu występuje wtedy, gdy infekcja rozwija się u matki w pierwszym trymestrze ciąży lub w początkowym okresie trymestru drugiego.
W przypadku pierwotnego zarażenia się człowieka cytomegalowirusem po kilku tygodniach we krwi pojawiają się swoiste przeciwciała przeciw CMV klasy IgМ, znajdujące się w krwi przez kilka tygodni; po okresie od 4 do 6 miesięcy ich poziom zaczyna się obniżać. Przeciwciała swoiste przeciwko CMV klasy IgG pojawiają się w krwi tydzień później niż IgM; poziom IgG następnie zaczyna wzrastać i osiąga maksimum po 3 miesiącach od zakażenia. Przeciwciała klasy IgG utrzymują się w krwi przez całe życie.
Wykrycie przeciwciał klasy IgM przeciw CMV z wielu powodów nie może być traktowane jako absolutny dowód przebycia pierwotnej infekcji CMV. Po pierwsze prawie u 25% pacjentów z pierwotną infekcją CMV przeciwciała swoiste klasy IgM pojawiają się w ciągu 4 miesięcy, a czasami nawet w ciągu roku. Po drugie przeciwciała klasy IgM przeciw CMV mogą pojawić się podczas reaktywacji infekcji utajonej lub przy infekcji powtórnej. Po trzecie możemy mieć go czynienia z błędnymi pozytywnymi wynikami testu na wykrycie IgM przeciw CMV spowodowanymi reaktywnością przeciwciał tej klasy. Biorąc pod uwagę jak ważna jest diagnostyka infekcji wrodzonej infekcji CMV, testy serologiczne kobiet ciężarnych w przypadkach, w których budzą one podejrzenie o infekcję pierwotną, powinny określać nie tylko poziom przeciwciał IgM, ale również indeks awidności IgG.
ukryć »
